Yıldızlar Arasında Ben

Masalcı: Dilay AÇIKGÖZ, Kayseri, 12 yaş.

Benim adım “Dilay” ve ailenin tek çocuğuyum. Babam astronot. Çok değişik bir meslek. Ben de babam gibi bir astronot olmak istiyorum.

Her geldiğinde bana uzayda neler yaptıklarını anlatır. Ben de hep onunla gitmek isterim. Ancak yaşım küçük olduğu için izin vermez. Bir gün yine babam uzaya çıkacaktı. Sabah erkenden babamın uzay aracına binip uzay aracını kurcaladım. Önüme gelen tüm düğmelere basarken bir an yükselmeye başladım. Çok heyecanlanmıştım ve korkmuştum. Ne yapacağımı bilmiyordum. Gittikçe yükseliyorduk ve babam aracını yerinde görmeyince kesin bana çok kızacaktı.

Cebimden telefonumu çıkarıp onu aramaya karar verdim. Sanırım çok yüksekte olduğum için telefonum çekmiyordu. Artık dünyadan uzaklaşmıştım. Yıldızların arasında geziyordum ve bu harika bir şeydi. Ancak böyle ne kadar devam edebilirdim bilmiyordum. Telefonum hala çekmiyordu. Ancak ilerde uyduya benzer bir şey gördüm sanki. Aracı ona doğru götürmek için önündeki kolu ileriye doğru ittim. İşte ona doğru devam ediyordum.

Ona yaklaştıkça telefona bir şey oluyordu bende heyecanlanmıştım. Ancak o uydu değil UFO‘ydu. İçeride uzaylılar çıkacak diye korkmaya başladım. Ancak içerdi boş gözüküyordu. Aracı ona yaklaştırdıktan sonra UFO’ya hızlıca atladım. İçine girince telefon çekmeye başladı. Hemen babamı aradım çok korkmuştum. Babama neyin içinde bulunduğumu anlattım. Çok şaşırmıştı, çünkü yıllardır onun arayıp bulamadığı aracı ben buldum. Sanırım çok önemli bir şeydi bu.

Babam hemen telefonumdan bulunduğum yerin resmini çekmemi istedi. Ben de çekip attım. O da buradan ayrılmamı ve buraya bir astronot ekibi yollayıp beni alacağını söyledi. Ben de onlar gelene kadar etrafı inceledim . Gerçekten harikaydı. Yıldızlar ve gezegenler. O sırada arka taraftan hızlıca bir araç daha geliyordu. Önce babamı gönderdiği ekip sandım. Ancak o da ne! Bunlar uzaylıydı. Çok korkmuştum. Hemen köşeye saklandım ve hiç ses çıkarmadım. Ama onlar beni fark etmişlerdi.

Çok değişik karakterler vardı. Yeşil ve iri gözler, incecik uzun eller. Beni geldikleri araca doğru götürürken babamın yolladığı ekip geldi. Anlaşılan uzaylılar çok korkmuştu. Hemen beni bırakıp geldikleri gibi gittiler. Ben de çok korkmuştum. Sonunda babamın gönderdiği ekibin bir kısmı yıllardır arayıp ulaşamadıkları uyduya benim sayemde ulaşmış ve bana çok teşekkür ediyorlardı. Ben de çok mutlu olup kendinle gurur duydum. Hep beraber dünyaya yani evimize doğru geri döndük.

Mars Masalları Serisi’ne Dön