Oyen ve Voda
Masalcılar: Mehmet Cihan ve Süleyman Selim TEPE, Balıkesir, 4-6 yaş.
Zamanın birinde Dünyadaki sevgi ışığı sönmüş. Savaşlar ve açlık çok daha fazla olmuş. Tüm bunlar olurken onca olumsuzluklardan uzak mı uzak bir diyarda, iki ejderhacık yaşarmış.
İki kardeş ejdermiş bunlar. İsimleri de “Oyen” ve “Voda” imiş. Büyük ağabey ejderhamız kocaman kanatlarıyla göklerde süzülürmüş. Uçarken de kırmızı-sarı parlak pullarıyla çok ihtişamlı görünürmüş. Ufak kardeş ejderhamızın ise; kıvrım-kıvrım boynuzları, ışıl-ışıl mavi pulları varmış. Koca koca dağlara tırmanmayı çok severmiş…
Bu iki ejderha bir gün, olumsuzlukların olduğu yerlerden gelen bir kuşla sohbet etmişler. Bizim ejderler duyduklarından çok korkmuş, üzülmüşler Dünyanın bu haline…
Sormuşlar “neden insanlar böyle?”
Çok geçmeden kendi vatanlarına da sıçramış savaş ve kıtlık. Solmuş ışık, yok olmuş evleri…
Bizim ejderhacıklar koyulmuşlar aramaya, yeni bir ev bulmaya…
Az gitmişler, uz gitmişler.
Dereleri, tepeleri, dağları aşmışlar ama Dünyanın hali içler acısı.
Yaşayacak bir yer kalmamış… Sonra tekrar göğe yükselmişler, yükselmişler de yükselmişler…
Bulutları aşıp karanlık uzaya kadar ilerlemişler. İlk Merkür’e gitmişler, ama orası çok sıcakmış.
Sonra Venüs‘e gitmişler. O da Dünya gibiymiş ama tersine günler doğup batıyormuş. Hayat yokmuş ve halen fazlasıyla sıcakmış. Sevmemişler Venüs’ü…
Sonra yol almışlar Mars’a. Aaaa! Bir de ne görsünler? İnsan kolonileri, yeşil bahçeler, igloya benzeyen dev camdan yapılar ve dahası başka ejderhalar. Çok sevmişler gökyüzünde parıldayan Deimos ve Phobos’u.
Bizim sevimli kardeş ejderlerimiz de Mars’ı çok sevmişler. Burada sevgi ışığı yükseliyormuş. Her yerde bilim insanları varmış. İnsanlar, hayvanlar, ejderhalar mutlu mesut yaşıyorlarmış.
Bizim ejderhacıklarımız da karar vermişler Mars’ta kalmaya, kızıl gezegeni yeni yuvaları yapmaya…
Elinize ve yüreğinize sağlık çocuklar. Sizlere, Pomakça kahramanlarınız Oyen ve Voda’ya da selamlar.