Nehir ile Portakal

Masalcı: Ecrin Neva BOLAT, Amasya, 8 yaş.

Bir varmış, bir yokmuş,
Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde,
Nehir adında meraklı mı, meraklı bir kız varmış.

Nehir siyah uzun saçlı, beyaz tenli, hoplayıp zıplamayı seven hareketli bir çocukmuş. Henüz yedi yaşında olmasına rağmen çevresindekiler ona “büyümüş de küçülmüş bu çocuk” derlermiş.

Bir gün Nehir annesiyle birlikte lunaparka gitmiş. Bir süre dolaştıktan sonra annesi Nehir’e bir uçan balon almış.

Balonu eline alan küçük kız aniden balonla birlikte uçmaya başlamış. Havalanmış, havalanmış balon onu çok yükseklere taşımış. Küçük kız geriye dönüp baktığında Dünya’nın çok uzaklarda kaldığını görmüş. Balona sıkı sıkı tutunmuş.

Nehir balonla ilerlerken kocaman bir portakalın havada dans ettiğini görmüş. Şaşkınlıkla portakala dokunurken, portakal konuşmaya başlamış.

“Hoş geldin küçük kız!”

“Heyyy” Sen konuşan bir poltakalsıııııın!”.

“Hayır ben portakal değilim. Benim adım Mars, bazıları Kızıl Gezegen de der bana. Güneş sisteminde dördüncü sırada ben varım. Peki ya sen kimsin?”

“Ben Nehir. Dünya’da yaşıyorum. Ama burası çok soğuk ve ben çok üşüyorum.”

“Ben soğuk ve fırtınalı bir gezegenim ama kalbim çok sıcaktır. Seni kalbimde ısıtabilirim. Haydi ellerimi tut ve kalbime gel.”

Nehir bir süre Mars’ın kalbinde ısınmış, daha sonra Mars’la birlikte dans edip eğlenmiş. Yorulunca da devasa bir kuyruklu yıldıza atlamışlar, uzayda gezintiye çıkmışlar. Mars’la sohbet ede ede hayranlık verici evreni dolaşmışlar.

“Portakal, peki sen hiç misket gördün mü?”

“Hayır Nehir. O da ne?”

“Tıpkı senin gibi yuvarlak ve rengarenk; döne döne oynanan bir oyuncak. Ben misketlerimi çok seviyorum. İstersen seninle de bu oyunu oynayalım mı?”

“Evet, çok isterim hadi oynayalım.”

Misketler Mars’ın çok hoşuna gitmiş. Rengarenk misketlerle minik arkadaşıyla oynayıp keyifli vakit geçirmişler. Oyun bittikten sonra Nehir misketlerinden birini Portakal’a hediye etmiş. Adının Mars olduğunu biliyormuş ama o tatlı turuncu gezegene “Portakal” demek de çok hoşuna gidiyormuş. Mars da yeni isminden memnunmuş.

“Nehirciğim, çok teşekkür ederim. Misketi bu güzel günün ve arkadaşlığımızın anısı olarak daima saklayıp koruyacağım.”

“Ben de sana teşekkür ederim sevgili Portakal, artık yuvama dönsem iyi olur.”

Nehir ve Mars birbirlerini tanıdıkları için çok sevinmişler. Arkadaşlıklarını hep hatırlayacaklarını söyleyerek, mutlu bir şekilde; biri yörüngesinin, biri de evinin yolunu tutmuş.

Gökten üç elma düşmüş.
Biri bu masalı anlatana,
Biri dinleyenlere,
Biri de tüm araştırmacı çocuklara gelsin.

Mars Masalları Serisi’ne Dön