Mars’ı Kurtaralım

Masalcı: Sare TÜREDİ, Amasya, 8 yaş.

Bir varmış, bir yokmuş,

Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde,

Az gittik, uz gittik, dere-tepe düz gittik…

“Kozmoz” ve “Nova” çok iyi anlaşan dostlardı. Meraklı olan iki arkadaş, özellikle de Kızıl Gezegen olarak bilinen Mars’a çok ilgi duyuyolardı. Ağaç evde bulundukları bir gün teleskopla uzaya bakan Kozmoz ve Nova, hayallere dalarak uzaya ışınlandılar. Yıldızların üzerinden zıplayarak Mars’a geldiler. Mars’ın kızıllığını ve rüzgarın sert estiğini gören Kozmoz ve Nova “Eyvah! Mars hasta galiba”dediler.

Kozmoz; “Nova burası çok soğuk. Mars’ı ısıtmamız lazım.”

Nova; “O zaman Mars’ı Güneş’e yaklaştıralım.”

Kozmoz; “Nova, rüzgarı da sakinleştirmeliyiz.”

İki dost, rüzgarla konuşmaya karar verdiler. Fakat rüzgar o kadar sert esiyordu ki onların sesine kulak vermedi.

Nova; “Buldum!! Ona şarkı söyleyelim. Belki o zaman sesimize kulak verir.”

Kozmoz; “Çok iyi fikir dostum.”

Beraber söylemeye başladılar.

“Es güzel rüzgar es, gülsün yüzü artık Mars’ın,
Kokusu gelsin baharın, es güzel rüzgar es.”

Rüzgar güzel şarkıyı dinleyince sakinleşti. Böylece Mars ile konuşmalarına izin verdi.

Nova; “Kızıl gezegen artık iyileşmenin ve ısınmanın vakti geldi. Yolunu Güneş’e çevir.”

Mars; “Tabi ki! zevkle.”

Daha sonra Güneş’e yaklaşan Mars ısındı. İçine baharın kokusu geldi, çiçekler açtı.

Kozmoz; “Yaşasın dostum başardık.”

Nova; “Evet ! Mars artık üşümeyecek. Biz de içinde rahatça oynayabileceğiz.”

Mars mutlu bir sesle;

“Teşekkür ederim, sizin sayenizde artık hasta olmayacağım.”

Kozmoz ve Nova, şarkılarını söyleyerek Mars ile dans ettiler. Hayaller arasından, ağaç evde kendilerini buldular. Çok mutlulardı çünkü Mars ile tanışıp, onu kurtarmışlardı.

Mars Masalları Serisi’ne Dön