Aydede

Masalcı: Altan Rüzgar IŞIK, Kayseri, 8 yaş.

Çok eski zamanlarda, meraklı mı meraklı “Rüzgar” adında bir çocuk yaşarmış. Geceleri uyumaz, bütün gece boyunca penceresinden Ay’ı seyreder hayaller kurarmış.

Bir sabah uyandığında her gece izledigi ışık saçan Ay’ı görememiş ve nerede olduğunu haliyle çok merak etmiş. Bütün gün penceresinin önünde Ay’ın gelmesini beklerken uyuya kalmış ve çok garip bir rüya görmüş.

Rüyasında Ay’ın sakalları varmış. “Aaa! Tıpkı bir dedeye benziyor” demiş. O sırada bunu duyan Ay, Rüzgar’a cevap vermiş.

“Bana Aydede derler” demiş.

Rüzgar çok şaşırmış tabi ki. Aydede konuşuyormuş. Uzun uzun Aydede ile sohbet eden Rüzgar sabah uyandığında onu göremediğini hatırlamış.

“Aydede sen nerede yaşıyorsun?” demiş.

“Uzayda yaşıyorum, benim evim uzay ve orada gezegen arkadaşlarım bile var” demiş.

Rüzgar; “Geceleri gökyüzündesin ama gündüz kayboluyorsun yoksa evine mi gidiyorsun?” demiş.

Aydede cevap vermiş,

“Her sabah, arkadaşım Güneş’in yanına giderim, o paylaşmayı çok sever. Her gün Dünyayı aydınlattığı ışığından bana da verir. Akşam olup evine gidince, onun verdiği ışığıyla Dünyaya biraz ışık saçarım. Ama bütün gece boyunca ışıklarımı kullandığım için, sabaha hiç ışığım kalmaz. Ben de yine arkadaşım, Güneşin yanına ondan ışık almaya giderim. O yüzden gündüzleri görünmem” demiş.

Rüzgar öğrendiği şeylere çok mutlu olmuş. Hemen gidip bunları annesine anlatmak istemiş, ama Aydede ile konuşmak da istiyormuş.

“Eğer sana söyleyeceğim bu tekerlemeyi tekrarlarsan, ne zaman istersen benimle yine konuşabilirsin” demiş.

Rüzgar merakla bunun ne olduğunu öğrenmek istemiş ve Aydede de ona söylemiş:

Aydede… Aydede,
Senin evin nerede?
Gündüz olunca kaçarsın, 
Geceleri ışık saçarsın…

Mars Masalları Serisi’ne Dön